شعر و شاعری

ايـن كه از گـوشـۀ چشـمم ريـــــزد          حاصل  درد  دل  است مي ريــــزد

اشگ غماز و بسي پرده  در است           كـه  ز اعــمـاق وجــودم خـيــــــزد

غـم عـشق تـا بـه دلـم لانه نمـــود           همچو خار است به چشم آويـــزد

گـرجـدايـي زره عـشـق بـــــــــــوَد           اشـگ  هر چند  قوي مــــــي ارزد

كه ببار مونـس  شــــب هاي  دراز           زود تــا غــم ز دلـــم نــگـــريـــــــزد

اي طبيب! مرحم دل بي اثر است           كـه بـه مـژگان همه خون مي بيزد

چون كه غـم مـحـرم دل شد دايـم           چشم بـا راحت و خـواب بستيـــزد

طي شد اين عمر به بيداري شب            انـتـظار است در آن مي زيــــــــبد

شبرو عشق  كـه نـالد شبگيـــــر            ز دو چـشم جوي روان مي سـازد

سرو جان  را كــه  "  انالـو "  دارد            بـه  يـكي  غـمزۀ  تو مــــــــي بازد