سرت نازم عـزيــزم ســنــبــل مـــن قــدت نــازم عــــزیـــزم بـلـبـل مـن
بـهـاران زحـمـت سبـزت كـشـيــدم نـچـيـدم گـل ز رويــت اي گـل مـن
**********
چـه شـبـهـا تـا سـحر بـيـدار مانـدم بــرايـــــت حـرز بـودجّـانــه خـوانـدم
ز هـر ناليدنت قلبـم طـپـش داشـت چــه امــيـدي بـه دل پـروردم آن دم
**********
جـــــمالــــت مـايـۀ آرامـشـم بـــــود كـلامـت از بـــرايـــم دانـــشـم بـــود
نــگـاهـت رازهــا انـدر نـهـان داشت بـه مـحـض ديـدن تـو دل خوشم بود
**********
نـگـفـتـي كيستــي ؟ نشناختم من چـه آسـان از كـف خـود بـاختم من
تــو دُرّ ســر بـه مهر ، من غافل ازتو درون آتـش هـجـر تـاخـتــــــــم مـن
**********
جــگـــر از دوريــت صــدپـــاره گـرديد دلـــم در ايــن جـهـان آواره گـرديــد
نـدانـسـتــــــــم ز خـلـقـت رازهــا را از ايــن مـاتـم دلـم يـكـبـاره لرزيـــد
**********
تو در " جنـّـات عــدن و تـحت انـهار " مــن از دوري تـو چـشـمان خـونـبـار
تـو خوشحال و زني از شـوق فرياد و مـن فـرسـودم و هم پيـــرو بيمار
**********
نــشــان بـي نـشـان مـن كـجـايـي ؟ چـرا بـر پـرسـش حـالــــــم نـيايي؟
فــرامــوشــم نــمــودي تـا بـــه آخـر نـبـود ايـن رسـم ، عـزيزم با وفايي
**********
سـفـر كـردي ولـي دنـياي غم بــــود مـــگر ايـن زنـدگـي بـهـر تو كم بود؟
به راهي رفته اي برگشتنت نيست كه از دسـت دادنـت يـك آه ودم بـود
**********
تــو را قـامـت چـو سـرو ناز مي بــود نگاهت بر دلم شمــشير مي سود
تـُـفـو بـر روزگار ايـن قــامتـت كشت بــر آورد از سـر و از سـيـنـه ام دود
**********
تــو اي خــاك لــعـيــــن بي مــــروّت چـگـونه در ربـودي مـا هـم از بـخـت
دريـدم از غـمش صورت همي رخت زمين گیرزمانه گشته ام سخت
***********
خـــداونــدا تـــو مـي دانـي غـــم دل گل من سالهاست خوابيده در گِل
نــدارد طـاقـت غــم بــيــش از ايـنـم عـنـايـت كـن صـبـوري در دلــم هِل
**********
مـيـــان خـــانــه يـــــك آلالــه كــارم نــــشــانـي از جـوانـي تــــــــو دارم
بـــراي ايـــنــكه يـــاد آري تــو مــا را بـــه روز حــشــر آن را بـا خــود آرم
**********
هـميــشه مـي كشـم مـن انتظارت دلــم يــك ذره اســت بــهـر نگاهت
ولـي دانـم مـيـسّر نيــست ايـن امر بـــــمــانـــد ديــدار مـا روز قـيـامــت
**********
مقـام شامخـت " اعلي علـّيـيـيـن " در آنـجـا روبــرو بـا " حـورالـعـيــن "
نــبــاشـد هـر كـسي را اين مقامي بـه جـز " السّابقون " قـربـانـي دين
**********
رسيـــده جايــگـاهــت در مـقـامــي كـه " الأبرار " مـي نـوشـنـد جامي
مـــي نـــاب طــهـــوراي خــدايــــي تـو مـي نـوشـي شـراب جـاوداني
**********
مــلائــك را نـبـــــــاشــد جاي آنـجــا خــــلايـــق را نـبــــــاشـد راي آنـجا
خــدا دانـد كجـاست جاي شهيـدان زنـنــد تـكـبـيـر و هـوي و هاي آنجا
**********
شهيـد راه حـق را يـك نشـان است بـــري از آتــش و او در امـان اسـت
كـه زنــده اسـت تـا ابـد با نقل قرآن مــرْ او را نـام نـيـكش بر زبان است
**********
خــداونــــدا بـفـــــرمــا عـفــو مــا را هـمـان عـفـوي كـه دادي انـبـيـا را
امـيـد مـا فقـط بـر رحـــمت تـوسـت تـعـالـي ده تــو روح " مجتـبــي " را
**********
" انــالــو " دارد از تــو الــتـماســــي كـني يـك گوشۀ چشمي تماسي
شــفــــاعــت كـن بــه روز داد مــا را سـبـكـتـر گــــردد از آلام پاســـــي
"حاج محمّد انالوئی دبیر ادبیات فارسی.چادگان"