یـاد ایـن گـم گـشـتـه بـنما وه چه افگارم تو کردی           

 

           مـرحـبـا بـر ایـن مـرامت بـر سـر کارم تـو کردی

 

 

گـوشـۀ ابـرو نـشـان دادی و ایـن افــسـرده دل را           

 

           بــا خــم ابــرو قــریــن دوزخ و نـارم تــو کـردی

 

 

شـعله هـای عشق می سـوزد پــر و بالم نظر کن            

 

          در مـیـان خـلـق عـالـم زنـده بـر دارم تــو کـردی

 

 

یـا مـرو بـیـرون  ز قـلـبـم یـا که رسوایم بگردان           

 

          تــا هــمـه عـالـم بـدانـنـد عـاشـق زارم تــو کردی

 

 

نـیـسـت امیـد وصـالـت بـا چـنـیـن بـال شـکـسـته                    

 

        سـادگـی هـا بـود بـا مـن بـی سـبب یارم تو کردی

 

 

یــاد ایــام جــوانــی ایــن دلــم خـون کـرده اسـت           

 

             بـا طـراوت ، شـادمان گل بودم و خارم تو کردی

 

 

تـیـر مـژگانـت بـه خاک انـداخـته ایـن قـامـتم را            

 

           شاخه ام بشکسته و بی برگ و بی بارم تو کردی

 

 

روزگـاری داشتـم راحت ولـی بـا یـک نـگاهـت            

 

          زنـدگـانـیـم  تـبـه شـد ایــن شـب تـارم تـو کـردی

 

 

چشـم پـوشـیـدی مـگـر از رأفـت و وجــدان آگاه            

 

            گـشـتـه ام مـجـنـون  بـار افتاده ، بیمارم تو کردی

 

 

لــیـلی نــام آور دوران نـبــودی پـس چـه کـردی           

 

            مـن عـقـاب آسـمـان بـودم چـنـیـن سارم تو کردی

 

 

می زنی نیرنگ درکار و" انالو " را چه حاجت            

 

             مـن نـه در بـنـد تـو بـودم بـلـکه بیزارم تو کردی

 

 
 
حاج محمد انالوئی . دبیر ادبیات فارسی . چادگان